🦭 Czy Po Usztywnieniu Stawu Skokowego Można Jeżdzić Samochodem

W wyniku zwichnięcia stawu skokowego dochodzi do wystąpienia objawów takich jak silny ból kostki nasilający się przy każdej próbie ruchu, zniekształcenie uszkodzonego stawu skokowego, duży obrzęk, pojawienie się krwiaka w okolicy stawu, ograniczenie lub zanik ruchomości czynnej stawu, a także silny ból przy ruchomości biernej. Masz problemy ze stawem skokowym i zastanawiasz się, jak sobie pomóc? Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, jakie urazy mogą wystąpić w obrębie stawu skokowego, jakie są ich objawy oraz jakie są najlepsze metody leczenia. Odkryj najlepsze sposoby na łagodzenie bólu i poprawę funkcji stawu skokowego, aby móc wrócić do aktywności fizycznej bez obaw o urazy Nie czytałem nic wcześniej na temat operacji bo chyba bym nie poszedł. Właściwie chwilę po operacji gips, kule i do domu. Gips na dwa tygodnie później lekki gips i specjalny but ze sztywna podeszwa. Po kilku dniach zacząłem chodzić. Po zdjęciu lekkiego gipsu (4 tygodnie ) zobaczyłem stopę. Spuchnięta ale wygląda i tak już dużo Do zwichnięcia stawu skokowego najczęściej dochodzi w wyniku złego ustawienia stopy podczas biegania, zeskoku, chodzenia w szpilkach czy po nierównym terenie. Może być też wynikiem działania siły zewnętrznej. Do głównych objawów tego urazu należą: Ogromny ból; Całkowite zdeformowanie stawu; Bardzo duży obrzęk; Z endoprotezami jeździ na nartach i pływa na desce. Wszczepienie stawu biodrowego to jedna z najbardziej spektakularnych operacji. Ja po tygodniu od zabiegu jeździłem na rowerze, chodziłem na siłownię, po dwóch tygodniach pływałem w basenie, po trzech miesiącach uprawiałem windsurfing, po czterech jeździłem na nartach. Sprawdź, co warto jeść, aby kręgosłup nie bolał. Dietetyk kliniczny podpowiada, na jakie produkty warto zwrócić uwagę. Wszystko zależy od tego jak się Pan czuje i czy przed zabiegiem była jakakolwiek aktywność fizyczna. Ćwiczenia na rowerze stacjonarnym są polecane w fazie rozpoczynania aktywności ruchowej po zabiegu. Proste ćwiczenia po skręceniu stawu skokowego, które może wykonywać w domu. Rehabilitacja po skręceniu stawu skokowego nie powinna się ograniczać do zajęć na sali. W porozumieniu z rehabilitantem możesz, a nawet powinieneś kontynuować je we własnym zakresie w domu. Oto kilka ćwiczeń, które możesz do tego wykorzystać. Stabilizator stawu skokowego, oprócz unieruchomienia stawu, zapewnia również kompresję, czyli zapobiega powiększaniu się obrzęku. Do 72 godzin po urazie ból stawu może być ostry, dlatego zaleca się stosować niesteroidowe leki przeciwzapalne lub inne leki przeciwbólowe. Rehabilitacja po urazie stawu skokowego. Podczas rehabilitacji lekarz lub fizykoterapeuta prawdopodobnie zaleci ćwiczenia, które pomogą poprawić zakres ruchu i wzmocnić mięśnie wokół kostki stawu. Ćwiczenia te mogą być wykonywane w domu lub podczas terapii. Po prawidłowym zagojeniu się stawu skokowego, ważne jest, aby kontynuować wykonywanie ćwiczeń wzmacniających i Usztywnienie (artrodeza) stawu skokowego. Czy to jest koniec świata? Dla wielu pacjentów, którzy słyszą takie zalecenie - zdecydowanie tak. Obawiają się, Najczęściej mamy do czynienia ze skręceniami w obrębie stawu skokowego,a także w obrębie kolana czy stawów ręki. Stopnie skręcenia stawu Ze względu na rozległość uszkodzenia struktur okołostawowych wyróżnia się trzy stopnie. Stopień pierwszy opisuje się jako skręcenie lekkie. Klinicznie charakteryzuje się mierną tkliwość Z98.1. Stan po operacyjnym usztywnieniu stawu. Z98.2. Obecność urządzenia do drenażu płynu mózgowo-rdzeniowego. Z98.8. Inne określone stany po zabiegach chirurgicznych. Zgłoś błąd. Z98 - Inne stany po zabiegach chirurgicznych. Kody jednostek chorobowych według Międzynarodowej Klasyfikacja Chorób ICD-10. hR1z. Urazy stawu skokowego Staw skokowy zwany stawem skokowo-goleniowym ulega dość często urazom. Nagłe i silne oparcie się pięty zewnętrzną stroną o podłoże jest przyczyną najczęstszego urazu, z jakim spotykają się lekarze ortopedzi. Zwykle ma miejsce wówczas uszkodzenie więzadeł pobocznych: strzałkowo- skokowego przedniego i strzałkowo-piętowego. Urazy skrętne stawu skokowego są najczęstszymi urazami wśród sportowców i stanowią do 25% przyczyn absencji w aktywności sportowej. Skręcenia więzadeł kostki bocznej osiągają 85%, więzadła przyśrodkowego 5%, zaś pozostałe 10% to skręcenia obejmujące uszkodzenie więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Patofizjologia Powstaje, gdy jedno lub dwa więzadła (w przypadku kostki bocznej) są uszkodzone i niewydolne. Biomechaniczne czynniki, takie jak: szpotawe golenie, szpotawe tyłostopie lub koślawe przodostopie - wpływają na niestabilność mechaniczną. Niestabilność opisywana jako nawracające skręcenia stawu skokowego i/lub uczucie „uciekania” stawu, wynikające z uszkodzenia mechanoreceptorów w więzadłach lub mięśniach kontrolujących zwartość stawu odpowiedzialnych za upośledzenie aferentnej (wstępującej) drogi odruchu proprioceptywnego. Skręcenie stawu skokowego jest jednym z najczęstszych urazów w układzie kostno-stawowym człowieka. Uraz ten dotyczy wszystkich grup wiekowych, jednak najczęściej dotyka młode osoby aktywne fizycznie. Przy prawidłowym działaniu możliwy jest relatywnie szybki powrót do pełnej aktywności, jednak w przypadku zaniedbania zwykły uraz może prowadzić do przewlekłej niestabilności stawu skokowego, doskwierającej przez wiele lat. W rzeczywistości urazy skrętne stawu skokowego niestety są dość często lekceważone, a pacjent zgłasza się do lekarza zwykle po dłuższym czasie. Postępowanie według prostego mechanizmu działania bezpośrednio po urazie, pozwala ograniczyć doznane uszkodzenia i przyspieszyć powrót chorego do sprawności. Wyróżnia się następujące skręcenia Skręcenie I stopnia Wymaga ograniczenia aktywności 7-10 dni, ustąpienia obrzęku i miejscowej bolesności. Korzystne są: chłodzenie, leki objawowe, opatrunek modelujący do chwili ustąpienia obrzęku (pelota w kształcie podkowy, ew. stabilizator pneumatyczny). Drenaż limfatyczny, masaż wirowy, fizjoterapia - pozwalają czasem skrócić okres absencji treningowej do 5-6 dni. Skręcenia II stopnia Wiążą się częściowo uszkodzeniem więzadeł, wymagają początkowego odciążenia kończyny, stabilizacji w łusce gipsowej, stabilizatorze lub ortezie przez 10-14 dni. Wskazana weryfikacja procesu gojenia w badaniu USG. Intensywna fizjoterapia i leki objawowe przyspieszają powrót do treningu, jednak nie wcześnie jak po 3-4 tygodniach. Skręcenia III stopnia Obejmują całkowite rozerwanie więzadeł kompleksu kostki bocznej a często również więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Wymagają dłuższego unieruchomienia w stabilizatorze (ew. gipsie podudziowym) na ok. 4 tygodnie. Wskazane jest odciążenie kończyny z niewielką stymulacją zakończeń receptorowych podeszwy dotykaniem do podłoża naciskiem równym 10-15 kilogramów. Konieczne monitorowanie procesu gojenia w badaniu USG. Fizjoterapia głównie odbudowująca propriorecepcję, objawowo przeciwzapalnie i przeciwbólowo, taping ochronny, itp. W przypadku utrzymywania się objawów funkcjonalnej niestabilności stawu wskazane rozważenie kontynuacji programu rehabilitacji do 6 m-cy, a następnie rewizja operacyjna i stabilizacja. Kiedy leczenie zachowawcze nie przynosi skutków, należy wykorzystać sposoby chirurgiczne. Optymalny ciąg zdarzeń po skręceniu stawu skokowego powinien przebiegać w następujący sposób: Jak najszybciej po skręceniu staw skokowy powinien zostać zabezpieczony bandażem elastycznym, ważne jest żeby tak założyć bandaż, aby uciskał on na staw skokowy, ale nie tamował dopływu krwi do palców stopy. Po zabandażowaniu staw powinien być schłodzony przez okres 15-20 minut - potem chłodzenie najlepiej jest powtarzać co 2-3 godziny. Nogę najlepiej umieścić na poduszce lub wałku tak, żeby była uniesiona o około 15-20 cm. Optymalnie, jeśli przez kolejne 2-3 dni po urazie można pozostać w pozycji leżącej z uniesioną nogą. Istotnym jest, aby przez pierwsze dni po urazie nie obciążać kończyny, na przykład poruszając się o kulach. Jeśli jest taka możliwość należy zgłosić się do ortopedy. Lekarz ortopeda zbada staw skokowy, oceni zakres uszkodzeń, jeśli będzie to konieczne zleci badanie USG lub wykonanie zdjęć rentgenowskich, aby wykluczyć złamanie kostek. W przypadku skręceń przebiegających z uszkodzeniem aparatu więzadłowego stawu skokowego lekarz powinien założyć półsztywny stabilizator stawu skokowego, który umożliwi chodzenie, a jednocześnie zabezpieczy przed kolejnym skręceniem w trakcie gojenia więzadeł. Ostatnim, ale niezwykle istotnym elementem leczenia skręceń stawu skokowego jest fizjoterapia, której celem jest przywrócenie pełnego, bezbólowego zakresu ruchu w stawie i dobrej kontroli równowagi ciała, tak, aby zapobiec nawracaniu urazu. Artrodeza stawu skokowego to metoda leczenia operacyjnego, której celem jest zniesienie bólu wynikającego z zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych lub nienaprawialnych uszkodzeń pourazowych stawu. Artrodeza może mieć także na celu korekcję ciężkich deformacji stopy i stawu skokowego, np. stopy końsko-szpotawej, utrwalonej stopy płasko-koślawej, deformacji neurogennych, deformacji w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) czy stopy Charcota. Artrodeza może być ponadto rozważana w nieodwracalnych niedowładach celem uzyskania stabilizacji stopy i poprawy funkcji podporowej czym polega zabieg artrodezy?Zabieg artrodezy polega na:usunięciu powierzchni stawowych (resztek chrząstki pokrywającej końce stawowe, patologicznych wyrośli kostnych, sklerotycznej kości podchrzęstnej),dodatkowym wycięciu klinów kostnych celem skorygowania osi stawu (jeśli zachodzi taka potrzeba),uzyskaniu stabilnej kompresji odłamów kostnych poprzez zastosowanie zespolenia (śrubami, płytkami, zewnętrznie aparatem Ilizarova),Połączone ze sobą kości zrastają się podobnie jak po złamaniu. W miejscu artrodezy nie ma już stawu – w okolicy poddanej artrodezie ruch zostaje całkowicie zniesiony. Efektem artrodezy jest niwelacja bólu oraz korekcja nieprawidłowego ustawienia stawu skokowego i/lub stawu skokowego i stopy – zakres usztywnieniaartrodeza stawu skokowego górnego (skokowo-goleniowego) – zrost kości piszczelowej i skokowej,artrodeza stawu podskokowego – zrost kości piętowej i skokowej,artrodeza piszczelowo-skokowo-piętowa – zrost kości piszczelowej, skokowej i piętowej,potrójna artrodeza stępu – zrost kości skokowej i piętowej, a także kości piętowej z sześcienną i kości skokowej z kością do zabiegu artrodezyDecyzja o wykonaniu artrodezy powinna być podejmowana rozważnie. Należy upewnić się co do:wyczerpania możliwości leczenia zachowawczego (zaopatrzenie ortopedyczne i ortotyczne, leczenie farmakologiczne, rehabilitacja, fizykoterapia przeciwbólowa),możliwości wykonania innych zabiegów operacyjnych, np. wszczepienia endoprotezy stawu skokowego (jeśli pacjent kwalifikuje się do tego rodzaju zabiegu),świadomości pacjenta co do istoty i skutków zabiegu do zabiegu artrodezy odbywa się w oparciu o analizę radiogramów:RTG stawu skokowo-goleniowego w projekcji przednio-bocznej,RTG całej stopy wraz ze stawem skokowo-goleniowym w projekcji bocznej,RTG stopy w projekcji zdjęcia RTG powinny zostać wykonane w pozycji stojącej pacjenta. Analiza powyższych radiogramów pozwala ustalić zakres artrodezy – tj. ile stawów powinno zostać usztywnionych, by uzyskać zniesienie dolegliwości bólowych. Po usztywnieniu stawu, przyległe do niego stawy będą kompensacyjnie pracować w zwiększonym zakresie ruchu. Gdy przyległe stawy do chorego stawu posiadają w miarę zdrową chrząstkę, ich ruchomość zapewni stopie dobrą funkcję. Jeśli natomiast przyległe stawy posiadają już zmiany zwyrodnieniowe, ich zwiększona eksploatacja doprowadzi do szybszego rozwoju zwyrodnienia i pojawienia się dolegliwości bólowych. W tym wypadku lepszym rozwiązaniem będzie objęcie artrodezą wszystkich powiązanych ze sobą biomechanicznie stawów, które cechuje przynajmniej średniozaawansowany proces przypadku artrodezy korekcyjnej radiogramy pozwalają określić umiejscowienie artrodezy oraz ocenić wymaganą wielkość resekcji tkanki kostnej z ewentualnym wykorzystaniem przeszczepów kostnych. Pomocne może być także wykonanie tomografii komputerowej stopy i stawu skokowego z rekonstrukcją stawu skokowo-goleniowego jest często wykonywana w przypadku pourazowych zmian zwyrodnieniowych, które powstały w wyniku niereperowalnych ubytków chrząstki stawowej i złamań obejmujących powierzchnię stawową. Zaleca się, aby artrodezę rozważać 1-2 lata po urazie, zwłaszcza jeśli dolegliwości bólowe stawu po urazie są w miarę stabilne. Czasami zdarza się, że staw ulega ankylozie (samoistnemu usztywnieniu), wskutek czego objawy bólowe same zanikają i nie jest już potrzebny zabieg operacyjny. Wyjątek stanowią przypadki z zaburzeniem osiowości stawu skokowego (nadmierna koślawość, szpotawość) oraz złamania z skokowo-goleniowa może być wykonywana artroskopowo, z dostępu małoinwazyjnego lub otwartego*. Wybór dostępu operacyjnego należy do ortopedy wykonującego zabieg. W każdym przypadku oczekiwanym efektem artrodezy jest uzyskanie stabilnego zrostu w optymalnym ustawieniu stawu skokowego:ustawienie neutralne w płaszczyźnie strzałkowej – pomiędzy zgięciem grzbietowym a podeszwowym,0-5° koślawości w płaszczyźnie czołowej,symetryczna rotacja względem przeciwnej kończyny lub 10-20° rotacji względem stawu kolanowego tej samej przypadku korekcji osi stawu i wycięcia większego klina kostnego często konieczne jest zastosowanie przeszczepów kostnych, które można pozyskać z kości strzałkowej lub talerza kości biodrowej. Wykorzystuje się także specjalne granulaty kostne. Pożądaną pozycję stawu stabilizuje się śrubami, płytą wraz z śrubami lub zewnętrznym aparatem a endoproteza stawu skokowegoDo tej pory artrodeza stawu skokowego stanowiła złoty standard leczenia zaawansowanego zwyrodnienia stawu skokowego, głównie ze względu na dobre wyniki w zakresie funkcji stopy po zabiegu. Izolowane usztywnienie stawu skokowego górnego nie upośledza chodu, ponieważ część ruchu zgięcia grzbietowego jest przejmowana przez staw Choparta w śródstopiu. Z drugiej strony, w ostatnich latach udało się znacznie ulepszyć modele endoprotez stawu skokowego, a ponadto wielu ortopedów zdobyło odpowiednie doświadczenie w wykonaniu tego rodzaju zabiegów. W związku z tym po odpowiedniej kwalifikacji pacjenta do endoprotezoplastyki udaje się uzyskiwać coraz lepsze wyniki wczesne leczenia, w wielu grupach zbliżone do artrodezy. Efekty endoprotezoplastyki stawu skokowego czekają na potwierdzenie w badaniach z długoletnim modelem więcej o endoprotezie stawu podskokowaArtrodezę stawu podskokowego najczęściej wykonuje się po złamaniu kości piętowej z objęciem powierzchni stawowej stawu skokowo-piętowego. W planowaniu artrodezy bardzo istotna jest ocena:zaawansowania zmian zwyrodnieniowych pozostałych stawów stopy,ewentualnych zaburzeń osiowości (koślawości, szpotawości).Stabilizację artrodezy uzyskuje się dzięki dwóm śrubom wprowadzanym od strony pięty w kierunku kości skokowej. Potrójna artrodeza stępuPotrójna artrodeza stępu oznacza usztywnienie 3 stawów:skokowo-piętowego,skokowo-łódkowatego, artrodeza stępu jest często wykonywana w zmianach zwyrodnieniowych pochodzenia zapalnego, np., w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS).Artrodeza piszczelowo-skokowo-piętowaArtrodezę piszczelowo-skokowo-strzałkową wykonuje się w przypadku zaawansowanych zmian destrukcyjnych obecnych jednocześnie w stawie skokowo-goleniowym (stawie skokowym górnym) oraz stawie skokowo-piętowym (stawie skokowym dolnym). Zabieg przeprowadza się najczęściej z dostępu bocznego z usunięciem części kości strzałkowej. Stabilizacja uzyskiwana jest dzięki wprowadzeniu od strony pięty długiego gwoździa śródszpikowego, który przechodzi przez piętę, kość skokową i kość po artrodezie stawu skokowegoStopa jeszcze na sali operacyjnej zostaje ustabilizowana opatrunkiem gipsowym, który zdejmowany jest po około 6 tygodniach. Po zdjęciu gipsu można rozpocząć stopniowe obciążanie operowanej stopy pod warunkiem noszenia specjalnej ortezy – buta marszowego (Walkera). W niektórych przypadkach lekarz może zadecydować o przedłużonym okresie odciążania kończyny. Konsolidacja kości powinna być kontrolowana na zdjęciach rentgenowskich. Pełny zrost kości uzyskiwany jest po około 3 miesiącach od zabiegu. Rehabilitacja po artrodezie nakierowana jest głównie na odtworzenie ekonomicznego wzorca chodu.—*Dostępy operacyjne w artrodezieArtrodeza artroskopowa – artroskop (miniaturowa kamera), frezy kostne i inne potrzebne narzędzia wprowadzane są do środka stawu przez kilkumilimetrowe otwory wykonane w skórze. Obraz pola operacyjnego jest rejestrowany przez artroskop, ortopeda widzi wnętrze stawu i narzędzia na ekranie monitora. Artrodeza artroskopowa może być wykonywana w przypadkach, gdy nie zachodzi konieczność korekcji osi stawu, a operator posiada doświadczenie w technikach artroskopowych stawu skokowego i z dostępu małoinwazyjnego – ortopeda wykonuje niewielkie nacięcia, przez które wprowadza potrzebne narzędzia, cięcie jest znacznie mniejsze niż w przypadku klasycznego dostępu na otwarto,Artrodeza na otwarto – ortopeda wykonuje cięcie umożliwiające pełne uwidocznienie stawu i swobodne wykonanie resekcji powierzchni stawowych pod bezpośrednią kontrolą wzroku. Dostęp na otwarto umożliwia precyzyjną korekcję ustawienia osi stawu skokowego z uzupełnieniem ubytków przeszczepami kostnymi. Dostęp otwarty daje również większą pewność uzyskania stabilnego zespolenia i odpowiedniego stopnia kompresji, które jest kluczowe dla wytworzenia zrostu kostnego.—Na podstawie:Boszczyk A. „Artrodeza skokowo-goleniowa i podskokowa” [w:] Napiontek M. [red.] „Stopa i staw skokowo-goleniowy w praktyce ortopedycznej” Medipage Warszawa 2018, s. 435-445. Urazy można podzielić zasadniczo na urazy tkanek miękkich i urazy kości. Według ciężkości uszkodzenia dzielimy je na skręcenia, zwichnięcia, złamania. Do skręcenia dochodzi w momencie nieprawidłowego przeniesienia siły działającej na staw. Ta siła jest tak duża, że torebka stawowa i więzadła stawowe ulegają rozciągnięciu, czasami do ich częściowego przerwania, ale powierzchnie stawowe nie ulegają całkowitemu przemieszczeniu względem siebie. Jeśli siła urazu jest jeszcze większa, to nastąpi całkowite uszkodzenie tkanek miękkich (torebki stawowej, więzadeł) i dochodzi do przemieszczenia powierzchni stawowych (końców kości) względem siebie, a wtedy mówimy o zwichnięciu. Skręcenie oznacza zatem uraz tkanek miękkich obejmujący więzadła i torebkę stawową. Może dotyczyć każdego stawu, ale zwykle występuje w stawie skokowym. Skręcenie stawu skokowego powstaje w wyniku nagłego zagięcia stopy do wewnątrz. Najczęściej następuje to podczas upadku ze schodów, ześlizgnięcia się stopy z krawężnika lub kiedy stopa wpadnie w zagłębienie w ziemi. Nagłe i silne skręcenie stopy do środka powoduje rozciągniecie więzadeł po stronie bocznej stawu skokowego, w okolicy kostki bocznej. Klasyfikacja skręceń stawu skokowego obejmuje trzy stopnie: od rozciągnięcia więzadeł – stopień pierwszy, poprzez częściowe ich rozerwanie, aż do całkowitego rozerwania – trzeci stopień. Objawy skręcenia to ból po stronie bocznej stawu skokowego, czyli w okolicy kostki bocznej, obrzęk tej okolicy, możliwe jest także wystąpienie krwiaka, który ujawnia się w postaci zasinienia tkanki podskórnej. Przy całkowitym rozerwaniu więzadeł może dojść do niestabilności stawu skokowego, ale raczej takie rozpoznanie ustala się po ustąpieniu fazy ostrej, kiedy u pacjenta występują nawracające dolegliwości i problemy. W diagnostyce tego typu urazu konieczne jest wykonanie RTG, celem wykluczenia potencjalnych złamań. Inne badania są możliwe, ale wykonuje się je w celach dalszej i poszerzonej diagnostyki możliwych innych uszkodzeń. Leczenie polega na unieruchomieniu gipsowym, leczeniu czynnościowym i operacjach naprawczych. Zastosowaniu opatrunku gipsowego zmniejsza na pewno dolegliwości bólowe, a „spokój” w okolicy uszkodzenia pozwala na gojenie tkanek miękkich. Leczenie czynnościowe polega na odciążeniu kończyny i zastosowaniu zasady RICE: Rest –odpoczynek, czyli odciążenie kończyny bądź odciążenie poprzez zastosowanie kul łokciowych Ice – lód, a zatem chłodzenie; stosowane w ostrej fazie przez pierwsze 2 dni Compression – ucisk; poprzez zastosowanie opaski elastycznej, ortezy lub stabilizatora Elevation – uniesienie kończyny zmniejszające obrzęk. Zalecane są też leki niesteroidowe przeciwzapalne, działające też przeciwbólowo. Leczenie operacyjne polega na rekonstrukcji uszkodzonych całkowicie więzadeł. Dopiero przy przewlekłych dolegliwościach i potwierdzeniu w badaniach obrazowych (USG, MRI) uszkodzenia więzadeł, wskazane jest leczenie operacyjne. Zazwyczaj przeprowadzane jest w trybie odroczonym. Staw skokowy to jeden z bardziej skomplikowanych fragmentów układu kostno-stawowego człowieka. Nic więc dziwnego, że często dochodzi do urazów w jego obrębie. Są one zdecydowanie jedną z częstszych przyczyną wizyt u ortopedy. Jaka jest budowa stawu skokowego i na jakie urazy jest najbardziej narażony? Staw skokowy to jeden z bardziej skomplikowanych fragmentów układu kostno-stawowego człowieka. Jaka jest budowa stawu skokowego i na jakie urazy jest najbardziej narażony? Staw skokowy to staw łączący kości podudzia (kość piszczelową i strzałkową) oraz stopy (poprzez kość skokową). Stanowią go staw skokowy górny (staw skokowo-goleniowy) i dolny (staw skokowo-piętowo-łódkowy). Na górną część stawu skokowego składają się końce kości piszczelowej, strzałkowej i skokowej, którą jest charakterystyczna główka znajdująca się nad piętą po jej zewnętrznej części. Kości od zewnątrz pokryte są mocną błoną - torebką stawową - która wydziela ułatwiającą poślizg powierzchni stawowych maź. Cała konstrukcja wzmocniona jest 4 rodzajami silnych więzadeł: przyśrodkowym (inaczej trójgraniastym), skokowo-strzałkowym przednim, skokowo-strzałkowym tylnym i piętowo-strzałkowym. Staw skokowy dolny dzieli się na staw skokowy przedni, czyli skokowo-piętowo-łódkowy, i staw skokowy tylni, czyli skokowo-piętowy. Staw skokowy przedni jest zbudowany z wypukłej powierzchni stawowej kości skokowej oraz z kości łódkowatej, piętowej. Jest wzmocniony 3 więzadłami: piętowo-łódkowym podeszwowym, piętowo-łódkowym i skokowo-łódkowym. Z kolei staw skokowy tylni jest utworzony przez powierzchnię stawową piętową tylną kości skokowej oraz powierzchnię stawową skokową tylną kości piętowej. Jest on wzmocniony 4 więzadłami: skokowo-piętowym tylnym, skokowo-piętowym przednim, skokowo-piętowym przyśrodkowym, skokowo-piętowym bocznym. Spis treściStaw skokowy - skręcenieStaw skokowy - zwichnięcieStaw skokowy - złamanie Staw skokowy - skręcenie Skręcenie stawu skokowego (kostki) to uszkodzenie torebki stawowej i wzmacniających ją więzadeł stawowych. Istnieją trzy stopnie skręcenia: naciągniecie więzadeł (skręcenie I stopnia) - charakterystyczne są niewielki krwiak i obrzęk oraz lekka tkliwość i bolesność stawu skokowego; naderwanie więzadeł (skręcenie II stopnia) - pojawiają się objawy naciągnięcia więzadeł, tylko bardziej nasilone; rozerwanie więzadeł (skręcenie III stopnia) - przerwanie ciągłości więzadeł objawia się dużą niestabilnością stawu oraz silnym bólem i obrzękiem w jego okolicach; W przypadku lekkich skręceń stosuje się okłady wysychające, okłady z lodu, bandaże elastyczne. W skręceniach średnich i ciężkich – unieruchomienie w opatrunku gipsowym. Staw skokowy - zwichnięcie Zwichnięcie stawu skokowego to nieprawidłowe przemieszczenie się względem siebie kości i innych powierzchni tworzących staw skokowy. Towarzyszy temu rozerwanie torebki stawowej i więzadeł stawowych. Przemieszczone elementy kostne nie ulegają automatycznemu powrotowi, dlatego jest to poważniejsza kontuzja. Zwichnięte elementy wymagają szybkiego nastawienia. W przeciwnym razie może dojść do patologicznych zmian, które w przyszłości mogą nie tylko utrudnić nastawienie, lecz także mogą pogorszyć funkcję stawu. Staw skokowy - złamanie W obrębie stawu skokowego najczęściej dochodzi do złamania kości goleni, która razem z kością strzałkową łączy kolano z kostką. Może dojść do złamania jednej kostki najczęściej bocznej, złamania obu kostek (bocznej i przyśrodkowej) i złamania trójkostkowego, gdzie oprócz obu kostek złamanie obejmuje tylny brzeg piszczeli. W przypadku złamania zamkniętego pojawiają się ból w stawie skokowym, obrzęk stawu, zasinienie i ograniczona ruchomość stawu. Złamanie zawsze wymaga interwencji chirurga, który złoży kość i unieruchomi ją, stosując opatrunek gipsowy, śruby lub metalową płytkę. W przypadku złamania z przemieszczeniem, konieczna jest operacja - otworzenie stawu. Gdy zaczynamy przygodÄ™ z jednÄ… z najstarszych form ruchu, nie przewidujemy konsekwencji z niÄ… zwiÄ…zanych. Takie podejÅ›cie może nas później dość drogo kosztować. JeÅ›li chodzi o staw skokowy, warto jest posiąść wiedzÄ™  na jakie obciążenia jest narażany podczas treningów biegowych. Struktura stawu skokowego – na co powinien zwracać uwagÄ™ biegacz? Cezary Kuczkowski, biegacz dÅ‚ugodystansowy i fizjoterapeuta manualny, zwraca uwagÄ™ na diagnostykÄ™. UstaliÅ‚bym jaki jest zakres ruchomoÅ›ci przede wszystkim w paluchach, oraz w mięśniu pÅ‚aszczkowatym i brzuchatym Å‚ydki – mówi. – Wg mnie możemy wyróżnić dwa rodzaje struktury stopy. Pierwszy oznacza stopÄ™ elastycznÄ…, luźnÄ… czyli tÄ… która ulega uszkodzeniu w wyniku nadmiernego zakresu ruchomoÅ›ci. Chodzi o to, że kolagen tam siÄ™ znajdujÄ…cy nie jest zbity, a elastyczny, a struktury bierne, czyli torebka oraz wiÄ™zadÅ‚a, czÄ™sto przez to ulegajÄ… nadmiernemu wydÅ‚użeniu co prowadzi do wynaczynienia. Stopa jest po prostu wiotka. Ona nie ma zabezpieczenia w postaci sztywnoÅ›ci. Wykazuje siÄ™ dużą ruchomoÅ›ciÄ…, przez co jest podatna na skrÄ™cenia. Wynika to również z tej przyczyny, że jest zaburzona propriocepcja, czyli czucie gÅ‚Ä™bokie. Należy jÄ… wiÄ™c trenować, gdyż notorycznie powtarzajÄ…ce siÄ™ skrÄ™cenia stawu skokowego powodujÄ… mikrouszkodzenia, co prowadzi do zbliznowacenia tkanki. Bardzo dobre w tym przypadku sÄ… ćwiczenia jednonóż, które bÄ™dÄ… poprawiaÅ‚y korelacjÄ™ miÄ™dzy gÅ‚owÄ…, a stopÄ…. Elastyczna stopa podatna jest na uszkodzenia nagÅ‚e wynikajÄ…ce z nierównego podÅ‚oża. Drugi rodzaj to stopa sztywna, która charakteryzuje siÄ™ wiÄ™kszÄ… kompresjÄ… w stawie, czyli mniejszÄ… ruchomoÅ›ciÄ…. W takim przypadku wystÄ™puje ryzyko wiÄ™kszego obciążenia chrzÄ…stki w stawie rzepkowo-udowym. PorównujÄ…c obydwa rodzaje, to sztywność może siać wiÄ™ksze spustoszenie w organizmie od elastycznoÅ›ci. Trzeba pracować nad zwiÄ™kszeniem zakresu ruchomoÅ›ci. Poprawić jakość takiej stopy można poprzez ćwiczenia rozciÄ…gajÄ…ce na zgiÄ™tym kolanie. (zdjÄ™cia nr 1, 2). Przy sztywnej stopie przy dÅ‚uższym okresie biegania może dojść do kompresji w stawie kolanowym, a to może doprowadzić do uszkodzeÅ„ chrzÄ…stki w stawie Sztywna stopa jest bardziej podatna na mikrouszkodzenia tkanek i pojawienia siÄ™ bóli zmÄ™czeniowych. Warto, żeby na temat naszych stóp i ich zakresu ruchomoÅ›ci wypowiedziaÅ‚ siÄ™ fizjoterapeuta. Najlepiej zanim zaczniemy intensywnie biegać, a zwÅ‚aszcza podejmiemy decyzjÄ™ o udziale w biegach górskich, czy przeÅ‚ajowych. Profilaktyka, czyli o tym co powinieneÅ› robić kiedy nie biegasz Przy stopie wiotkiej, która jest luźna i podatna na skrÄ™cenia nie szedÅ‚bym w kierunku jej uelastyczniania, ale raczej stosowaÅ‚bym ćwiczenia propriocepcji. ZaliczyÅ‚bym do nich przysiady jednonóż (zdjÄ™cia nr 3, 4), wypady w bok (zdjÄ™cie nr 5) i przód (zdjÄ™cie nr 6), stanie na jednej nodze (zdjÄ™cie nr 7). Chodzi o to, żeby ta noga, która bÄ™dzie musiaÅ‚a znosić obciążenia biegu np. w terenie crossowym lub górskim, byÅ‚a odpowiednio wzmocniona w sposób kontrolowany. Ćwiczenia wykonujemy stosujÄ…c 10-15  powtórzeÅ„ w czterech, piÄ™ciu seriach. Zwracamy uwagÄ™ na jakość wykonywanych ćwiczeÅ„ a nie na ilość. W tym momencie najbardziej nas interesuje specyfika ruchu i prawidÅ‚owe wykonanie Charakterystyczne dla stopy wiotkiej jest to, że wystÄ™puje ona częściej u kobiet. WiÄ™cej o priopriocepcji znajdziesz w artykule, w jakim szeroko poruszaliÅ›my już ten temat: JeÅ›li chodzi o drugi rodzaj stopy, to sztywność przekÅ‚ada siÄ™ zazwyczaj na caÅ‚e ciaÅ‚o. Trzeba w takim wypadku zadbać o ksztaÅ‚towanie zakresu ruchu. Odnosi siÄ™ to do caÅ‚ego ukÅ‚adu ruchu stóp, kolan oraz bioder. W ćwiczeniach profilaktycznych szedÅ‚bym w kierunku rozciÄ…gania rozciÄ™gna podeszwowego (zdjÄ™cie nr 8) oraz rolowania struktur mięśniowych. DoskonaÅ‚a do tego jest piÅ‚ka kauczukowa, twarda. Należy wyszukać na podeszwie stopy punkty przede wszystkim bolesne. UWAGA: Nie należy rozciÄ™gna rolować tylko przejeżdżajÄ…c piÅ‚kÄ…, ale trzeba szukać miejsc, które bolÄ… wykonujÄ…c minimalne ruchy w przód i tyÅ‚. Czas takiego zabiegu powinien trwać od jednej do dwóch minut, raz lub dwa w tygodniu. OdstÄ™p pomiÄ™dzy kolejnym rolowaniem musi być taki, aby tkanki siÄ™ zregenerowaÅ‚y. PowinniÅ›my też pamiÄ™tać, żeby nie wykonywać tego w miejscu, gdzie wystÄ™pujÄ… siniaki np. po wczeÅ›niejszym Rolowanie piÅ‚kÄ… należy robić najlepiej zaraz po treningu biegowym, kiedy kolagen jest rozgrzany (rozcieÅ„czony) i pozwala siÄ™ uplastycznić. Zaraz po tym powinno siÄ™ wykonać rozciÄ…ganie rozciÄ™gna (zdjÄ™cie nr 9). Uszkodzenia stawu skokowego Do dolegliwoÅ›ci w stawie skokowym może dojść na skutek uszkodzeÅ„ mechanicznych – mówi Cezary Kuczkowski – zaliczamy do nich skrÄ™ceniu stawu, naciÄ…gniÄ™cie lub naderwanie struktur biernych wiÄ™zadeÅ‚ czy torebki stawowej. PrzyczynÄ… bólu mogÄ… być również nawarstwiajÄ…ce siÄ™ mikrouszkodzenia, które powstajÄ… w Å›ciÄ™gnie Achillesa. JeÅ›li odczuwamy dolegliwoÅ›ci wÅ‚aÅ›nie w tym miejscu, to konieczne jest udanie siÄ™ do specjalisty.  Warto po prostu zadbać o to, aby nie doszÅ‚o do zerwania Å›ciÄ™gna Achillesa, bo jego leczenie może okazać siÄ™ dÅ‚ugotrwaÅ‚e. Rehabilitacja – zrób to dobrze Co w przypadku przeciążeÅ„? Czasami jednak dochodzi do sytuacji, kiedy ból w okolicach stawu skokowego jednak siÄ™ pojawia. Na poczÄ…tku może być niezbyt silny, ale jeÅ›li nie doszÅ‚o do incydentu skrÄ™cenia stawu prawdopodobnie mamy do czynienia z przeciążeniem . CzÄ™sto jest tak, że bagatelizujemy objawy próbujÄ…c sobie poradzić samemu. CiaÅ‚o poddawane notorycznemu wysiÅ‚kowi ma prawo przejawiać dolegliwoÅ›ci bólowe w postaci dyskomfortu – przekonuje Cezary Kuczkowski. – Nawet jeÅ›li ból nie jest bardzo dokuczliwy, ale utrzymujÄ…cy siÄ™ dÅ‚uższy czas (parÄ™ tygodni), to mimo wszystko radziÅ‚bym udać siÄ™ do fizjoterapeuty. ZwÅ‚aszcza, że to może być sygnaÅ‚ o dolegliwoÅ›ciach zwiÄ…zanych ze Å›ciÄ™gnem Achillesa. Lepiej tego nie lekceważyć, bo w porÄ™ nie wyleczona kontuzja może nas wykluczyć z treningów na kilka tygodni, a nawet miesiÄ™cy. Na poczÄ…tku odczuwania dolegliwoÅ›ci próbowaÅ‚bym stopÄ™ mobilizować, masować na piÅ‚ce kauczukowej. W skali od 1 do 10 nie przekraczaÅ‚bym odczuwania bólu powyżej 4-5. Chodzi tu o nie przerywanie masażu, a skoncentrowaniu siÄ™ na miejscu bolesnym. Ważne jest też, żeby nie zniechÄ™cić siÄ™ psychicznie, wtedy kiedy wychodzimy poza komfort. Taki masaż ma nam zapewnić uelastycznienie powiÄ™zi i wyeliminowanie ewentualnego zbliznowacenia tkanki, który powstaÅ‚ w wyniku nawarstwiajÄ…cych siÄ™ przeciążeÅ„ zwiÄ…zanych z treningiem biegowym. Gdy bolesność trwa już przez jakiÅ› czas mimo naszego masażu, to dobrze byÅ‚oby udać siÄ™ do specjalisty po to żeby mógÅ‚ ocenić, czy ten ból nie wychodzi z poziomu wyżej, czyli np. ze stawu kolanowego lub być może jest jakiÅ› problem w stawie biodrowym. Warto również wykonać zdjÄ™cie rentgenowskie w celu zdiagnozowania, czy nie doszÅ‚o do zmÄ™czeniowego zÅ‚amania piÄ…tej koÅ›ci Å› Gdy ból wystÄ™puje w skali od 1 do 10 na poziomie dyskomfortu 3-4, to raczej nie zaniechaÅ‚bym treningu, oczywiÅ›cie w granicach możliwoÅ›ci. UWAGA tutaj jest jednak taka, że w momencie odczuwania dolegliwoÅ›ci w postaci sztywnoÅ›ci porannej lub charakterystycznego trzeszczenia (odwodnienie tkanek) w okolicach Å›ciÄ™gna Achillesa, to wtedy odstÄ…piÅ‚bym od aktywnoÅ›ci fizycznej i zalecam w takim wypadku niezwÅ‚ocznie udać siÄ™ do specjalisty. SkrÄ™cenie stawu skokowego – jak dziaÅ‚ać? Zastosowanie lodu przy skrÄ™ceniu stawu skokowego ma na celu wyeliminowanie obrzÄ™ku oraz dziaÅ‚a przeciwbólowo. Zimno powoduje, że w wyniku kurczenia siÄ™ tkanek pod wpÅ‚ywem niskiej temperatury krew jest wypychana z uszkodzonego miejsca, co jest czynnikiem negatywnym. Przy naderwanym wiÄ™zadle wÅ‚aÅ›ciwe ukrwienie ma zbawienny wpÅ‚yw w procesie gojenia. Zamiennikiem w redukcji obrzÄ™ku może być kompresja. W odróżnieniu od przeciążenia, gdzie ból jest najpierw niezbyt silny, przy skrÄ™ceniu dolegliwoÅ›ci odczuwamy natychmiast – przekonuje fizjoterapeuta. – Bieganie jest niemożliwe, a nawet marsz sprawia duże trudnoÅ›ci. Najpierw oczywiÅ›cie należy wykonać zdjÄ™cie RTG w celu upewnienia siÄ™ czy dolegliwoÅ›ci, które odczuwamy nie sÄ… wynikiem zÅ‚amania koÅ›ci w stawie skokowym. JeÅ›li do tego nie doszÅ‚o, to najpewniej chodzi o uszkodzenie struktur miÄ™kkich takich jak torebka stawowa, wiÄ™zadÅ‚a itp. Wtedy nie czekamy na peÅ‚ne wygojenie, a rehabilitacjÄ™ po skrÄ™ceniu możemy zacząć już w drugiej, dobie po uszkodzeniu. To ważna kwestia, bÅ‚Ä™dem jest pozostawić staw w unieruchomieniu. SkrÄ™cenie stawu najczęściej przydarza siÄ™ osobom o stopie wiotkiej, elastycznej, o której już wczeÅ›niej wspominaÅ‚em. Dlatego ważne jest, aby zawodnicy podatni na takie urazy pracowali nad propriocepcjÄ…, czyli kontrolÄ… „uÅ‚ożenia” stawu w czasie biegu. Tu wÅ‚aÅ›nie najlepsze sÄ… ćwiczenia wykonywane Natomiast osoby charakteryzujÄ…ce siÄ™ sztywnÄ… stopÄ… powinny pracować nad zakresem ruchu. SkrÄ™cenie stawu skokowego może mieć różny stopieÅ„ W pierwszym wystÄ™puje niewielkie uszkodzenie włókien oraz praktycznie niezauważalny obrzÄ™k, w drugim zaÅ› wystÄ™puje obrzÄ™k oraz tkliwość. Co do trzeciego stopnia, to w tym przypadku nastÄ™puje peÅ‚ne zerwanie torebki stawowej i wiÄ™zadeÅ‚ co prowadzi do wynaczynienia Rehabilitacja przy skrÄ™ceniu stawu skokowego może trwać od czterech do szeÅ›ciu tygodni. JeÅ›li w wyniku uszkodzenia tkanek pojawi siÄ™ obrzÄ™k, to pierwszorzÄ™dnÄ… sprawÄ… jest jego wyeliminowanie. Chodzi tu o odprowadzenie krwi zebranej pod skórÄ… na obwód za pomocÄ…  kompresji albo elewacji, czyli uniesienie stopy do góry. Stosuje siÄ™ też uruchamianie pompy mięśniowej poprzez chodzenie lub ukierunkowane ćwiczenia. W przypadku obrzÄ™ku, tak jak zostaÅ‚o to wspomniane wczeÅ›niej, obolaÅ‚e miejsce można obkÅ‚adać lodem. JeÅ›li zdjÄ™cie rentgenowskie wykluczy zÅ‚amanie, to jak najszybciej należy uruchamiać i mobilizować uszkodzony staw. W miejscu uszkodzeÅ„ tworzÄ… siÄ™ blizny, które im bardziej bÄ™dÄ… elastyczne, tym staw bÄ™dzie Po peÅ‚nej rehabilitacji zaczynamy od ćwiczeÅ„, które bÄ™dÄ… tÄ™ stopÄ™ hartowaÅ‚y i przyzwyczajaÅ‚y do obciążeÅ„. Możemy też delikatnie truchtać. Problem czasami pojawia siÄ™ w naszej gÅ‚owie, czyli po prostu wystÄ™puje strach przed urażeniem kontuzjowanej stopy.

czy po usztywnieniu stawu skokowego można jeżdzić samochodem